Vrydag 24 April 2015

Sendingweek 2015: Sigbare Christenskap

Hierdie week is ons gemeente se Sendingweek vir 2105. Die tema van ons Sendingweek hierdie jaar is: Sigbare Christenskap. Tot dusver het ons geleer dat bedagsaamheid en vriendelikheid die geleentheid vir ons sal skep om met mense te praat. Om verhoudings te bou op ‘’n daaglikse basis, is en bly een van die mees effektiewe metodes van evangelisasie. Ek deel graag met julle ‘n gepaste uittreksel uit Joseph Stowell se boek, Shepherding the Church into the 21st century. Bl. 40 en 45

    “There are three distinct functions of the church. All we do is measured by them. Evangelism... Go therefor and make disciples of all nations; Identification... Baptizing them in the name of the Father and the Son and the Holy Spirit; and Discipleship... Teaching them to observe all that I commanded you.... 
   
We cannot forget that the fundamental mission of Jesus Christ was to “seek an to save that which was lost.” There was only one compelling interest in the heart of Jesus Christ, and that was to fulfil His Father’s pleasure by reclaiming a lost humans race, hopelessly and helplessly unable to rescue itself. Christ’s singular passion was people, all kinds of people, and their need to know Christ. He took His Redemptive message to the worst kind of people – tax collectors and sinners (Luk. 15:1-2). He crossed racial, political, and gender boundaries to seek to rescue the Samaritan woman at the well (John 4). And, though His strongest words of reproof were reserved for the religious system of His day, He nevertheless had a heart for people of the system as individuals, such as Nicodemus the Pharisee (John 3). The people on which he focused His seeking passion were rich young rulers, blind beggars, prostitutes, and white collar thieves like Zaccheus. 

We should not ignore the fact that at the close of His ministry, Jesus Christ said, “As the Father has sent Me, I also send you” ... not only to our towns and our cities, but to “all nations”. Christ reconfirmed this after His resurrection and before His ascension, commissioning us to be Spirit-empowered witnesses for Him both in Jerusalem and Judea and Samaria, and unto the uttermost parts of the earth. 

How then do we promote the Gospel in a world that cannot and does not want to hear what we have to say? It’s interesting to note a variety of responses that seem to be prevalent in the church today; from the white-knucled protests and taunts from the sidelines against well-placed and powerful opponents to the cause of Christ, to those who withdraw, faces lifted to the sky, looking for Christ’s soon return; those who are erecting polling booths hoping to somehow shift this culture toward sanctification through political gain; those who have their ratchet sets out and are dismantling the Gospel to remove any offense and to recast it in terms of a “let me make you feel beter” theology; those who have decided to leave their distinctives behind and dabble in the drift... all of which, at best, are less than effective responses and, at worst, compromise the very Gospel we hop to proclaim.

There is a biblical way.

In fact, we must remember how well the Gospel thrived in a culture far worse than ours, where Christians were Christians were more severely marginalised than we are. Theirs too was a highly relativistic and pluralistic environment. The New Testament strategy in this context is simply that we are to be committed to living out the principles of righteousness in such a way that the results of righteous living – our good works – become such a compelling evidence of the reality of our faith that those in a world whose unrighteousness brings disintegration and despair will notice the dramatic contrast and in time come to inquire what it is that has made such a dramatic difference between us and them. This biblical strategy brought ultimate victory over the Roman Empire as succeeding generations practised it with and unintimidated tenacity even in the face of great peril. Both Christ and the Apostle Peter articulated this perspective. As we noted in chapter 1, Christ outlined the strategy when He said, “You are the light of the world. A city set on a hill cannot be hidden. Nor do men light a lamp, and put it under the peckmeasure, but on the lampstand; and it gives light to all who are in the house. Let your light shine before men in such a way that they may see your good works, and glorify your Father who is in heaven” (Matt. 5:14-16)  

Note that the key element of our effectiveness is not so much what we say, but what they see in our lives. When they are no longer willing or able to hear what we have to say, you can count on it that they will still be watching how we live.

Realizing that they had been castigated as the evil elements of society, not unlike our society today, Peter wrote to a persecuted and maligned church that they should, “Keep your behaviour excellent among the Gentiles, so that in the thing in which they slander you as evildoers, they may on account of your good deeds, as they observe them, glorify God in the day of visitation” (1 Peter 2:12). I take the “day of visitation” in this text to mean the visitation of God’s judgement on sinful practices thought the debilitation consequences of their self-styled lifestyles. 

What God is calling us to and what drove the early church was a commitment to create, through their unflinching submission to the lordship of Christ and His righteousness , compelling stories that the world could not ignore. God seeks to create lives so well lived that the effects of relativism and all the slanderous rancour and rumours thrown against us melt and dissipate in the light of what is clearly observed in our lives.

This strategy is far different than the more immediate impact of a five-day crusade or an evangelistic rally on a given night. More and more our culture will be leery of these kinds of Gospel formats, and môre and môre wê will be called back to the strategy of the New Testament church, to live lives so well-lived that the culture can no longer ignore the truth claims of our belief system. The strategy takes time. It requires perseverance in righteousness, and the patience to wait for God to bring His outcomes in His time.”

Toepassing: Soos ‘n ou leraar eendag gesê het, dit is tyd dat ons ons eie huise sal sien as sendingstasies eerder as rusoorde; om mense daarheen te nooi vir bemoediging en vertroosting eerder as om dit te gebruik vir vermaak; om vriende en familie te wys hoe Christenskap in die praktyk lyk eerder as om dit in privaatheid uit te leef. Sien mense jou Christenskap raak, of is jy ‘n “007” Christen?       


Kanker: Die Interessante Geleentheid

Volgens CANSA statistieke, word 14 miljoen mense wêreldwyd, elke jaar met kanker gediagnoseer. 90% van alle kankers word veroorsaak deur omgewing- en leefstylverwante faktore, soos bv. rook, dieet en oefening. Meer as ‘n 100,000 Suid-Afrikaners word elke jaar met kanker gediagnoseer. 6 uit 10 Suid-Afrikaners oorleef die gevreesde siekte deur behandeling. 1 uit elke 4 Suid-Afrikaners word op een of ander manier deur kanker geraak, hetsy deur eie ervaring of deelname aan die ervaringe van ‘n familielid of vriend.

Sonder uitsondering, is die diagnose van kanker en die daaropvolgende prognose traumaties en ontnugterend vir enige mens. Behalwe vir die feit dat dit ‘n ontbloting is van ‘n mens se privaatheid, voel dit in baie gevalle soos ‘n mini-doodsvonnis en die einde van ons lewenspad.

So het dit ook gevoel vir June Hunt, die skrywer van die boek CARING FOR A LOVED ONE WITH CANCER, toe haar geliefde oom Charles die nuus gekry het van die kwaadaardige glioom gewas, wat volgens Wikipedia2 ‘n breingewas is wat in die sentrale senuweestelsel begin met ‘n terminale 12 maande leeftyd verwagting.

Vir haar was die ergste, nie net die feit dat haar geliefde oom Charles nie meer lank het om te leef nie, maar dat hy, wat as ‘n ateïs groot geword het en nie die Here Jesus as sy persoonlike Verlosser en Saligmaker ken nie, dalk so sal sterf. Die situasie is boonop vererger deur die feit dat sy sélf onlangs met ‘n aggressiewe vorm van borskanker gediagnoseer is. Om alles te kroon, tap haar besige skedule as publieke spreker, om mense wat deur kanker beïnvloed is hoop te gee asook die behandeling vir haar kanker, alle lewenskrag uit haar uit.

Sy het, ten spyte van haar eie omstandighede, gedoen wat sy geglo het die beste is om te doen – “As die krisistyd kom – reik uit – staan op – gaan!” Sy het al die kreatiewe maniere waaraan sy kon dink, gebruik gedurende die 12 maande om uit te reik na haar geliefde oom en as sy terugkyk was dit die heel beste ding wat sy kon doen. Daar was behalwe die uitreik om op ‘n emosionele manier vir hom te sorg ook die saak van sy redding. Sy het hom so lief gehad dat sy net eenvoudig nie kon dink dat hy nie glo in God nie. Sy het vir die regte tyd gesoek.

Net na sy eerste operasie wat ‘n groot verandering in sy beweeglikheid teweeggebring het, het sy ouder gewoonte haar planne verander en tyd gemaak om by hom uit te kom. Haar oom se vrou wat ‘n Christen was, het geweet dat June beplan om met hom te praat oor sy saligheid. Oom Chalres se vrou het dit so gereël dat hulle ‘n stilplek kon kry om te gesels.

Diegene wat al probeer het, sal saamstem dat enige gesprek met ‘n ateïs nie die maklikste is nie. Daarbenewens is hy as terminaal verklaar. Daar was egter genoeg wedersydse liefde en respek tussen hulle dat sy sommer prontuit met oom Charles kon praat oor geestelike sake. Sy was egter versigtig om nie net met die hele sak patats uit te kom. Sy het toe besluit om die saak te benader deur vir hom die volgende vrae te vra en hom kans te gee om te daarop te antwoord.

· Beskou jy jouself as ‘n ateïs? (Ja, dis waar!)

· Is jy oop vir ‘n gesprek oor God of nie (Ek is oop)

· Beskou jy jouself as ‘n intellektueel eerlike persoon? (Ek dink so)

· Sou jy jouself sien as ‘n soeker na kennis & waarheid? (Ja, beslis)

Nadat sy hierdie vrae gevra het, het sy ‘n groot stuk papier geneem en ‘n baie groot sirkel daarop getrek en die volgende gesê: “Kom ons sê dat hierdie sirkel al die kennis in die wêreld verteenwoordig. Alle formules, feite, geskiedenis, kulturele beginsels, mediese konsepte, musikale formasies en filosofiese beredenering. As die sirkel alle kennis in die wêreld verteenwoordig, dink ‘n bietjie watter hoeveelheid daarvan jy het oom Charles? Teken asb. jou sirkel in die groot sirkel.”

Oom Charles het gedink en ‘n klein sirkeltjie in die groot sirkel getrek. Toe het sy hom weer gevra:

· Jy beskou jouself as oop tot ‘n gesprek oor God en dat jy intellektueel eerlik en ‘n soeker na kennis is, nie waar nie? (Ja, ek het) Ek weet oom Charles is so!

· Kan dit dan moontlik wees dat God buite oom se klein sirkel van kennis bestaan? (hy het gedink – ek moet erken, dit is moontlik)

· As jy erken dat jy nie alles weet wat daar is om te weet nie en dat dit moontlik is dat God kan bestaan buite die sfeer van kennis wat jy het, is dit ook moontlik dat jy nie ‘n ateïs kan wees nie, maar eerder agnosties? Met ander woorde, jy weet nie of God bestaan nie? (Jy kan seker maar so sê)

· As jy agnosties is, kan dit beteken dat jou onsekerheid of God se bestaan ook kan verander in sekerheid – of Hy bestaan of Hy bestaan nie - en dat jou sfeer van kennis groter kan word? (nog nooit so daaraan gedink nie)

· As ‘n soeker na kennis en waarheid, sou oom belangstel om te hoor hoe ander se sfeer van kennis en begrip van waarheid ten opsigte van God uitgebrei het? (Ek reken so)

Op hierdie stadium het sy met hom gepraat oor ‘n paar mense wat hy goed ken en respekteer en wat tot redding gekom het en ‘n opregte Christen getuienis het. Hy het heeltyd instemmende geknik en bevestig dat elkeen van hulle ‘n noemenswaardige bydrae in sy lewe gehad het. Oom Charles het met intense belangstelling geluister en deelgeneem in die gesprek. Sy het verder verduidelik dat elke mens uit liggaam, siel en gees bestaan. Die liggaam is tasbaar, aards en sterflik en die siel en gees nie-tasbaar en onsterflik. Die liggaam is tydelik en bestem om te sterf, maar die gees sal vir ewig bestaan - vir ewig by God of verwyderd van God. Sy sê toe dat sy dit deel met hom, omdat sy hom liefhet en dat sy voel dat ‘n ewigheid te lank is om moontlik verkeerd te wees oor God se bestaan.

En toe verduidelik sy vir hom wat dit beteken om die ewige geestelike lewe te bekom.

Erken dat daar ‘n probleem is Soos wat jou en my liggame ‘n terminale siekte onder lede het, oom Charles, net so is ons gees ook terminaal siek van sonde en onvolmaak in ‘n sterflike toestand. Ons is almal van geboorte af in hierdie posisie en kan nie vanself daarvan vrykom nie. Ons kan nie verhoed dat ons sonde doen nie, maar ons kan iets doen aan die effek daarvan in ons lewens.

God het die inisiatief geneem om die probleem op te los.
Gestel iemand kon aanbied om sy gesonde liggaam te ruil vir oom se liggaam. Sou dit nie wonderlik wees nie! Daardie persoon sal in oom se plek sterf en oom Charles sal leef. Daar is ‘n God en Hy weet dat ons sterflik is en self niks daaraan kan doen nie. Die Bybel sê dat God sy sondeloos volmaakte Seun, Jesus Christus, gestuur het om die onvolmaakte en sterflike posisie waarin ons is te verruil vir sy volmaaktheid. Hy het as te ware ons sterflike liggaam geneem en vir ons die lewende liggaam gegee. Hy het die sonde op Homself geneem en aan ‘n kruishout gesterf vir ons.

Ons kan kies om deel van die oplossing te wees.
Ons moet egter eers ‘n besluit neem, wil ons God se oplossing vir ons probleem aanvaar of nie. As ons instem, dan moet ons ons verneder voor God en gewillig wees om ons sondes te bely en wegdraai daarvan af. Die Bybel sê dat as ons ons sondigheid en sterflikheid tenoor God moet bely, dan is God regverdig en genadig om dit te vergeef en ons van alle ongeregtigheid te reinig. Ons moet glo en bely dat Jesus die vergifnis van ons sondes deur God moontlik gemaak het deur sy kruisdood vir ons. As ons glo, sê die Bybel sal Hy ons red van ons sterflikheid en aan ons die ewige lewe gee.

God het ‘n wonderlike geskenk vir jou
God bied aan jou, oom Charles, die gawe van die ewige lewe deur geloof in Sy Seun, Jesus Christus. Jy mag dalk nie jou aardse liggaam behou as gevolg van die kanker nie, maar jy kan jou ewige geestelike lewe red deur in Christus te glo.

Toepassing: Kanker is so ‘n geweldig lewensingrypende siekte, dit laat by baie mense alle hoop kwyn. Maar wat van die siekte van sondigheid? Dit het dieselfde effek op die liggaam as terminale kanker, maar meer nog, ook die siel en die gees wat vir ewig verlore kan gaan. Om nie vir mense te vertel van die geestelike medikasie van die evangelie te gee nie, is net so ondenkbaar as om te hore te kom van ‘n kuur vir kanker en stil te bly daaroor. Kanker is erg en traumaties, maar dit kan vir ons die geleentheid skep om met ander te praat oor Christus. Dit maak nie saak of die persoon ‘n ateïs is, soos in oom Charles se geval nie, elkeen wat met kanker gediagnoseer is, sal die geleentheid bied vir liefde en sorg en te kan praat oor die siekte van die gees en die kuur van wedergeboorte. Oom Charles het so sy Here ontmoet en leef nou vir ewig!

Vrydag 03 April 2015

Waarom is Goeie Vrydag goed?

Die herdenking van die lyding van Christus behoort nie bloot net ‘n een-maal-‘n-jaar-gebeurtenis op Goeie Vrydag vir Christene te wees nie, maar ‘n daaglikse realiteit om ons lewens te verander. Die apostel Petrus het gesê: “Omdat Christus dan vir ons na die vlees gely het, moet julle jul ook wapen met dieselfde gedagte, dat wie na die vlees gely het, opgehou het met die sonde, om die orige tyd in die vlees nie meer volgens die begeerlikhede van die mense te leef nie, maar volgens die wil van God.”
In Jes. 53:3-12 beskryf die profeet die werklikhede van Jesus se lyding: “Hy is verag en deur mense verlaat (v:3), ‘n man van smarte en bekend met krankheid (v:3), Hy is ter wille van ons oortredinge deurboor (v:5), ter wille van ons ongeregtighede verbrysel (v:5) Hy is mishandel… soos ‘n lam wat na ‘n slagplek gelei word” (v:7). Jesus se lyding aan die kruis was ‘n plaasvervangende werk vir ons – die vernedering en lyding wat ons moes verduur, het Hy op Homself geneem en Jes. 53:11 sê: “deur Sy kennis sal my Kneg, die Regverdige, baie regverdig maak; en Hý sal hulle skuld dra.” Jesus Christus, Hy wat geen sonde geken het nie, in wie se mond en hart daar geen bedrog gevind is nie, die sondelose Seun van God wat geen onreg gedoen het nie, het in Sy vlees onregverdige lyding verduur.
Omdat Christus vir ons die prys betaal het kan ons sekere gevolgtrekkinge maak en hierdie gevolgtrekkinge moet die wapenrusting van ‘n Christen se gedagtes wees. Omdat die Here Jesus in ons plek gely het deur Sy kruisdood het ons die vermoë om anders te dink oor sonde en lyding. Onverdiende lyding is vir Christene onafwendbaar – ons moet dis te wagte wees. Christene moet die regte verwagting van die toekoms hê. Lyding moet Christene nie onkant vang nie.
Hierdie laaste gevolgtrekking is die belangrikste en die hoofdeel van ons wapenrusting. Onverdiende Lyding is ‘n bewys dat ons besig is om met sonde af te reken. Kyk na die Here Jesus as ‘n voorbeeld hiervan in Romeine 6:9-10: “omdat ons weet dat Christus, nadat Hy opgewek is uit die dode, nie meer sterf nie. Die dood heers oor Hom nie meer nie. Want die dood wat Hy gesterf het, het Hy vir die sonde eens en vir altyd gesterwe; maar die lewe wat Hy leef, leef Hy vir God.”
Die dood wat Jesus gesterf het, het Hy vir die sonde gesterf en die lewe wat Hy leef, leef Hy vir God. Hoor wat sê Romeine 6:7:  “Want hy wat gesterf het, is geregverdig van die sonde.  As ons dan saam met Christus gesterf het, glo ons dat ons ook saam met Hom sal lewe, so moet julle ook reken dat julle wel vir die sonde dood is, maar lewend is vir God in Christus Jesus, onse Here. Laat die sonde dan in julle sterflike liggaam nie heers dat julle aan sy begeerlikhede gehoorsaam sou wees nie.” Omdat Christus gesterf het en ons saam met Hom gesterf het, glo ons ook dat ons saam met Hom sal lewe en dat die sonde nie meer mag oor ons het nie. Dit is die goeie nuus van Goeie Vrydag!