Kind van God, die dood het sy angel verloor omdat die duiwel se mag daaroor vernietig is. Hou dan op om die dood te vrees. Vra genade van God dat hy jou deur 'n intieme kennis en 'n vaste oortuiging van jou Verlosser se dood versterk kan word vir daardie uur. Om naby die kruis van Golgota te bly, is om met belangstelling aan die dood dink, en dit te verwelkom met blydskap. Dit is ‘n seëning om in die Here te sterf. Die dood is nie meer ‘n ballingskap nie, dit is 'n terugkeer uit gevangenis, 'n huis toe gaan na die baie wonings waar ander geliefdes reeds woon. Die afstand tussen die wat reeds in verheerlikte liggame wag in die hemel en die strydende heiliges op aarde lyk oorweldigend groot, maar dit is nie so nie. Ons is nie so ver van ons ewige tuiste af nie - 'n oomblik bring ons daar. Die seile is reeds gespan en die siel het reeds op die oop waters uitgevaar. Hoe lank sal die reis wees? Hoeveel moeisame winde sal die seile moet trotseer, voordat dit land in die hawe van vrede? Hoe lank sal daardie siele oor en weer op die golwe geslinger word voordat dit kan anker in die see wat geen storms ken nie? Luister na die antwoord, dit kom as ons "afwesig van die liggaam (en) teenwoordig by die Here" is. Daardie skip wat pas vertrek het, het reeds sy hawe in sig. Dit het maar skaars sy seile gespan en dit was daar. Soos die skip van ouds, aan die meer van Galiléa, het 'n storm dit rondgeslinger, maar Jesus het gesê: "Vrede, wees stil," en dadelik het hulle gearriveer. Moenie dink dat 'n lang lewensloop die tydsduur tussen die dood en die ewigheid van glorie sal belemmer nie. Wanneer ons die oë op die aarde sluit open ons dit in die hemel. Die vuurperde wat ons weg versper is maar 'n oomblik op die pad. Kind van God, wat is daar dan te vrees wat betref die dood as die vloek en angel daarvan deur die dood van jou Here vernietig is?
Geen opmerkings nie:
Plaas 'n opmerking