Maandag 05 September 2016

Waar bevind jy jouself vandag?

Ek deel met julle die persoonlike bemoediging wat uit die hart van broer Gideon Cillié kom.

Liewe vriende

Ek het vanoggend die gedeelte in Lukas 7:18-23 gelees, en baie goeie perspektief daaruit gekry, wat ek graag met julle wil deel. Ek glo ons almal vind ons van tyd tot tyd op plekke waar ons vertwyfeling ervaar.

Die gedeelte vertel die verhaal van Johannes die doper wat in die tronk is (nadat hy kritiek uitgespreek het teen Herodes omdat dié ‘n verhouding met sy broer se vrou begin het). Hy het natuurlik die volk Israel gewaarsku om hul te bekeer omdat die Messias (Jesus) aan die kom was, en selfs aan mense verkondig “Aanskou die Lam van God, wat gekom het om die sondes van die wêreld weg te neem”. Hy het Jesus gedoop en eerstehands gesien hoe God, die Vader, Jesus as sy seun identifiseer en hoe die Heilige Gees neerdaal op Jesus. Hy was dus sonder enige rede vir sy vertwyfeling dat Jesus die Messias was.

Tog in hierdie gedeelte stuur hy sy dissipels om by Jesus te gaan uitvind of Hy dan die Messias is. Hoe het dit gebeur? Van absoluut seker na onseker? Was Johannes dan verkeerd? Jesus se antwoord aan sy dissipels is nogal interessant. Hy sê aan hulle om vir Johannes te gaan vertel wat hulle gesien het (Jesus se wonderwerke). Hoekom het Hy nie net ‘n persoonlike boodskap aan Johannes gestuur om hom te bemoedig nie? Iets soos “Johannes jy is okay, Ek is die messias, jy was nie verkeerd nie.” Jesus kies om Johannes te wys op die magtige dade wat Hy gedoen het.

Dalk voel jy ook vandag dat jy in die “tronk van jou omstandighede” sit en dat jy seker iewers verkeerd geluister het toe God jou gestuur het om iets te doen in jou lewe. Jy twyfel soos Johannes skielik of Jesus dan werklik nog daar is en of Hy tevrede is met wat jy gedoen het.

Hierdie gedeelte leer ons om te fokus op God se werke. Interessant genoeg is Jesus se boodskap een wat die aandag vestig op Sy werke in ander se lewens (nie in Johannes se eie lewe nie). Om die regte ding te doen kos jou baie keer ‘n duur prys, maar fokus op God se werke en word bemoedig en weet verseker dat God steeds omgee vir jou. Jesus kon selfs die dissipels weggestuur het en gesê het “Johannes hoe kan jy van alle mense twyfel? Jy het immers die Heilige Gees van kindsdae af, jy het My gedoop, My hoor preek, hoe twyfel jy dan?”

Instede daarvan stuur Hy die bemoedigende boodskap. Moenie bekommerd wees nie Johannes, alles verloop volgens My plan. Jy sien dit nie dalk nou nie, maar Ek is steeds in beheer.

Mag elke een van julle’n wonderlike dag vol van God se bemoedigende vrede hê.

Groete in Christus.

Gideon Cillié

Sondag 13 Maart 2016

Hoe kan ons meer mense bereik!

Dit is nie meer so ’n maklike taak om die Afrikaanse kerkgemeenskap van ons dag te beskryf nie. Die gemiddelde Afrikaanse Geloofsgemeenskap in Suid-Afrika bestaan hoofsaaklik uit: 1.) Een deel Christene wat nog in die tradisionele gereformeerde susterkerke is, maar wil weet of daar 'n alternatief is; 2.) , ander deel meer “verligte” Christene wat die tradisionele kerke verlaat het en uit vrye wil die charismatiese of ontluikende kerke gekies het, omdat dit bleik die enigste ander opsie te wees (nuwe hervorming, kruiskerk, internet kerke); 3.) nog 'n deel Christene wat hulleself in huiskerke of groterige gebedsgroepe gevorm het en graag die “groot” doop wil ondergaan en dan laastens, maar nie die minste, 4.) Christene en gekerkte ongelowiges wat besluit het om nie meer kerk by te woon  nie, en basies glo dat daar nie enige waarde meer daarin sien nie.

Afrikaans as ’n taalmedium is ook onder druk op alle vlakke van ons samelewing en daarmee saam is daar ’n groeiende aantal Afrikaanssprekendes wat Engelse kerk verkies en dit as werks- en aanbiddingstaal verkies. Die selfs groter getal jongmense wat besluit het om hulle ouers se geestelike nalatenskap vaarwel toe te roep en Sondae te gebruik vir sport, ontspanning en onafgehandelde huistake, is ook ’n interessante tendens. Moet ook nie die groot hoeveelheid Afrikaanssprekende jongmense wat deur middel van werksgeleenthede ’n “beter” heenkome elders in die buiteland gaan soek.  Die enigste gevolgtrekking wat ons hieruit kan maak, is dat die Afrikaanse geloofsgemeenskap aan die kwyn is. Daar is baie min onafhanklike Baptiste/Bybel kerke wat suiwer Afrikaans as medium gebruik. Hierdie nie-denominasie gerigte of onafhanklike kerke is baie klein in getal en nie kerke van voorkeur nie.  

Die rede hiervoor is dat daar baie min motivering is vir mense om die kerke waarin hulle ouers was te verlaat, al is daar min motivering om wel na hulle ouers se kerk toe te gaan. Dit is baie moeilik vir mense wat in bv. in een van die gereformeerde Susterkerke grootgeword het om te besluit om 'n Baptiste kerk by te woon. Daarbenewens is pastorale leierskap ‘n uitdaging in die kleiner kerke, omdat die jong Afrikaanse mans wat potensiaal wys vir gemeentelike leierskap eerder hulleself beskikbaar stel om oorsee te gaan of in sendingorganisasies betrokke te raak wat hulle sal wegneem van Suid-Afrika of die gebiede wat hulle ken.

Wat wel positief is, is dat daar tog 'n aansienlike aantal Christene in die groter geloofsgemeenskappe is wat steeds die suiwer uitleg van die Skrif wil navolg en wil bly by die waarheid van die woord en hulle kinders so grootmaak in hulle eie moedertaal. Hierdie groepies gelowiges is regoor die land in al ons dorpe en stede en op soek na ’n Skrif-suiwer gemeente. Hulle soek Sondae na iets meer as net die program van die tradisionele kerk en maak gebruik van materiaal wat deur verskeie bedienings op die Web geplaas word, asook die DSTV kerk ens. Hierdie Christen is meer wêreldwys en is ingelig oor ’n wye verskeidenheid van onderwerpe as wat hulle ouers was. Hulle is geïnteresseerd in die praatjies wat bekende persoonlikhede lewer oor alledaagse, relevante onderwerpe. Hulle wil tog ook die tradisionele familiewaardes behou en is nie te vinde vir die nuwerwetse en vreemde idees wat ander kulture en bedienings inbring nie. 

Het ons die potensiaal om mense in die diverse plaaslike gemeenskappe te bevriend, te bereik met die evangelie en te bedien met die Woord? Daar sal altyd 'n behoefte wees vir persoonlike kontak met mense. Volge 'n paar maklike stappe: BEVRIEND IEMAND – Maak ‘n vriend met vreemdelinge. BEARBEI HOM/HAAR – Maak tyd vir jou nuwe vriende. BETREK HOM/HAAR – Nooi hulle saam na jou Groeigroep of kerkbyeenkoms. BEREIK HULLE –  Praat met hulle oor die Here Jesus.  


Sondag 06 Maart 2016

Hoe sal Christenskap oorleef?

Is jy onseker oor hoe die werk van God deur middel van Christenskap op aarde gaan uitbrei en oorleef? Die Groot Opdrag, om mense te bereik met die evangelie, is die antwoord! Nie almal van ons sien onsself egter as voorbrand evangeliste nie, en loop dalk rond met skuldgevoelens wat ons weerhou om betrokke te raak. Ons sien onsself nie as goeie verkoopsmanne of vroue nie en is skugter om die eerste stap te neem. Baie van ons pogings het dalk al misluk en moontlike onoorkombare hindernisse vir ons in die pad na spontane uitreik geplaas.

Johannes, die evangelis, gee ons raad hierin: “En hy wat maai, ontvang loon en vergader vrug vir die ewige lewe, sodat die saaier en die maaier saam bly kan wees.  Want hierin is die woord waar: Dit is een wat saai, en ‘n ander wat maai. Ek het julle gestuur om te maai waar julle nie aan gewerk het nie. Ander het gewerk, en julle het in hulle arbeid ingegaan.”  (Joh. 4:36-38) Op grond van hierdie waarheid kan ons die eenmalige poging wat oes-ten-alle-koste behels, tot ‘n meerfasige proses van saai EN oes aanpas. Kinders wat in Christen huise grootword het en later tot redding gekom het, is ‘n voorbeeld van ‘n proses-gebaseerde voorbereiding van die hart vir die ontvangs van die evangelie. 
   
Onthou, dit is die werk van die Heilige Gees om mense se harte waarlik voor te berei deur sonde oortuiging en waardering van God, maar die Heilige Gees gebruik beide die Woord en die goeie getuienis in Christelike vriendskappe wat goud werd is.  ‘n Boer kies nie bv. nie net ‘n stuk aarde en begin daarop die plant nie. Die grond is te hard en moet gebreek word om sag te wees, anders sal daar geen saad kan ontkiem nie. Die saai van die saad volg hierop en die nasorg van die lande en gesaaides is net so belangrik om ‘n goeie oes te verseker. Kultivering van die hart deur vriendskappe en sosiale interaksie, die saai van die evangelie saad deur goed-geplaaste geestelike gesprekke en die oes van die geestelike vrug deur ‘n oproep tot bekering – dit is alles die werk van die evangelis en dissipelmaker, onder leiding van die Heilige Gees. Al hierdie aktiwiteite neem tyd. Die grootste vraag wat jy jouself in gebed dus moet afvra is, watter vriendskappe het ek gekultiveer in my ongeredde vriende se lewens?  Watter mense se harte is ontvanklik genoeg vir die saad van  die evangelie, dat ek met hulle ‘n geestelike gesprek kan hê? Of dalk is al hierdie dinge al gedoen en die vrug is al ryp en moet afgeoes word deur iemand tot bekering te lei? 

Die opwinding is dat ek en jy betrokke kan raak by die mees belangrike saak wat God nog ooit vir die mens gegee het om in Sy Naam te behartig. Moenie bang wees nie, maar begin met vriendskappe en vriendelike, geestelike gesprekke en hou in gedagte dat daar ander is wat jou kan help.   

Donderdag 03 Maart 2016

Ons Gewete - Deel 2

Ons gaan voort met ons bespreking oor die gewete

Tweedens, word die gewete elke keer uitgebeeld as 'n "getuienis" van iets anders  (Rom. 2:15; 9: 1; 2 Kor. 1:12; 4:2; 5:11). Die gewete is nie 'n onafhanklike gesag wat wette kan maak en afdwing nie. Die gewete is bloot ‘n ooggetuie wat reageer op basis van die getuienis wat reeds bestaan. Die gewete bepaal nie wat werklik reg of verkeerd is nie; maar lewer bloot getuienis op grond van die waardestelsel wat reeds in 'n persoon teenwoordig is oor wat reg of verkeerd is. In hierdie sin, is die gewete nie 'n gids nie, maar moet eerder gelei word deur 'n deeglik ontwikkelde waardestelsel.

Derdens, is die gewete 'n dienaar van die mens se waardestelsel. 'n Ontleding van 1 Korintiërs 8,10 lig hierdie beginsel uit. Na gelang van die konteks van 1 Korintiërs, is 'n swak gewete een wat optree sonder voldoende Bybelse kennis met betrekking tot die vleis wat aan afgode geoffer word. Dit wil sê, die gewete reageer op grond van 'n swak waardestelsel en daarom lei dit tot skuldgevoelens. Die sterk of meer volwasse gelowige het 'n behoorlike kennisbasis en is dus vry van skuld. In Romeine 14 word "kennis" byna elke keer gebruik as 'n plaasvervanger vir die gewete.  Paulus se lering in 1 Kor. 10 rakende die rol van die gewete beteken dat die finale sê nie by ons gewetes lê nie, maar by die waarheid wat uitspraak lewer oor dit wat tot stigting van die gemeente en tot verheerliking van God is.

Die volgende aanhaling beskryf dit goed:
“Paul does protect the function of conscience in weak believers of 1 Corinthians, but not because they are correct or because their views should be forever tolerated. If the strong were to force the weak to conform against their values (albeit wrong), they would thereby destroy a process of conviction God created so society could police itself. The solution is to address the foundational values. As the value set is informed and changed, conscience will follow. Herein is a needful principle for the Christian community. While a person's judgment may be wrong in light of a biblically enlightened worldview, he or she must be given correct information and the opportunity to pursue maturity without oppressive external manipulation. This is the way of love (cf. 1 Corinthians 8:1-3 ). On the other hand, the classic question, "How long do you put up with the weak?" is easily answered by contextual implication. You work with their weakness until they have had the opportunity to learn the correct way and it becomes a new conviction for them. If they refuse to learn and mature, then they have shifted from the category of weak to belligerent and thereby come under new rules of engagement.”


Gevolgtrekking. Ons gewetes is ‘n deel van ons eie self-bewustheid en gee aanleiding tot die gevoelens van ongemak as ons oortree en/of die gevoel van tevredenheid as ons "voel" asof ons die norme en waardes wat ons erken en toegepas of nagekom het. Die gewete is nie ‘n stem van buite nie, maar 'n innerlike stem wat die mense oor beskik om homself te beoordeel en geskied op grond van dit wat die Skepper voorsien om die skepping onder beheer te hou.

Ons Gewete - Deel 1

Gewete Grieks: suneidesis; Engels: conscience

Ons gewete is 'n belangrike deel van ons menswees. Dit vorm deel van ons innerlike self-bewustheid. Die gewete is ‘n onlosmaaklike deel van die innerlike rasionele denke van die mens. Die gewete maak voorsiening vir ‘n kritiese innerlike beoordeling van ons optrede en gesindheid en lewer getuienis van die norme en waardes wat ons erken en uitleef.

Die komplekse aard van die waardes waarmee ons gewetes te doen het, sluit nie net ons eie waardestelsel in nie, maar ook die hele reeks van waardes waaraan ons tydens ons lewensjare blootgestel word. Gevolglik is daar in ons gedagtes as ons oor dinge wat gebeur het nadink, 'n innerlike gevoel dat ons ‘n stryd stry teen iets. Die getuienis van die gewete maak sy teenwoordigheid bekend deur geestelike angs en skuldgevoelens te weeg te bring, veral wanneer ons in stryd is met die waardes wat ons reeds erken en toepas. Terselfdertyd, bied die gewete ook 'n goeie gevoel van bevrediging en tevredenheid wanneer ons besef dat ons optrede en gesindheid in lyn is met ons waardestelsel.

Daar is geen Hebreeuse term in die Ou Testament, wat 'n taalkundige ekwivalent vir die klassieke Griekse term suneidesis is nie. In die Nuwe Testament kom suneidesis [Johannes 8:9) ongeveer dertig keer voor. Vervolgens gaan ons kyk wat die Nuwe Testament ons kan leer oor ons gewete. 'n Tematiese oorsig van die gebruik van suneidesis [συνείδησις] in die Nuwe Testament bied drie hoofpunte:

Eerstens, die gewete is 'n God-gegewe vermoë wat die mens gebore is mee en word gebruik om sy optrede te evalueer of te beoordeel (1 Kor. 4: 4; Rom. 2: 14-15). In 1 Korintiërs 4: 4 verklaar Paulus dat hy nie veel waarde heg aan ander mense of selfs sy eie beoordeling van sy bediening nie. Hy is egter meer gesteld op die Here se beoordeling van sy bediening. Die gewete is dus die innerlike (siel) funksie van evaluering en beoordeling van optrede.


(lees verder in deel 2)

Woensdag 24 Februarie 2016

God se Skaduwee

“Bewaar my soos ‘n oogappel; verberg my in die skaduwee van u vleuels…” Ps. 17:8

Ek het nog altyd 'n liefde vir die gedeeltes in die Bybel wat God beskryf in terme wat ek as feilbare mens dit kan verstaan. Skrifgedeeltes soos Psalm 17:8 en ander wat God se teenwoordigheid beskryf as sy "skaduwee". Hierdie volgende kort studie behoort jou te bemoedig.

Daar is twaalf verwysings in die Bybel na God se "skaduwee", wat beskrywend is van Sy onsigbare, maar baie werklike, begeleidende teenwoordigheid. Die verwysing in ons teks hierbo is die eerste, en daar is drie ander verwysings na dieselfde pragtige metafoor - die "skaduwee" van die “vleuels” van God. Psalm 36: 7 verseker ons verder dat die menskinders kan "skuil onder die skaduwee van u vleuels," en Psalm 57: 1 verklaar dat ons skuiling daar kan neem "totdat die onheil verbygegaan het," en daar kan ons ons "verheug" (Ps. 63: 7).

Die Here se teenwoordigheid is volgens Jesaja 32: 2, soos "die skaduwee van 'n swaar rots in 'n land wat versmag". Dieselfde profeet haal aan wat God gesê het "Ek het jou in die skaduwee van my hand verberg" (Jesaja 51:16; 49:2).

Dan is daar die wonderlike belofte van Psalm 91:1 “Hy wat in die skuilplek van die Allerhoogste sit, sal vernag in die skaduwee van die Almagtige". Hy is dan ook 'n skaduwee teen die hitte, want die geblaas van die tiranne is soos 'n stortreën teen 'n muur en die skaduwee van 'n wolk teen die hitte (Jesaja 25: 4-5). Net so sal Hy  "‘n afdak wees vir ‘n skaduwee bedags teen die hitte en vir ‘n skuilplek en toevlug teen die stortbui en die reën.”  (Jesaja 4: 6).

Die laaste verwysing praat van "die gesalfde van die Here" (dit wil sê, van die Messias, Jesus Christus), “onder wie se skaduwee ons gedink het om te lewe onder die nasies.” (Klaagliedere 4:20). Dit is alles deel van "die grootste en kosbare beloftes" (2 Petrus 1: 4) van God. Verberg onder die skaduwee van God, is inderdaad 'n goeie en veilige plek om te wees in tye soos hierdie.


(Vertaal uit die artikel God’s Shadow deur Henry M. Morris, Ph.D.  http://www.icr.org/article/9124)

Vrydag 24 April 2015

Sendingweek 2015: Sigbare Christenskap

Hierdie week is ons gemeente se Sendingweek vir 2105. Die tema van ons Sendingweek hierdie jaar is: Sigbare Christenskap. Tot dusver het ons geleer dat bedagsaamheid en vriendelikheid die geleentheid vir ons sal skep om met mense te praat. Om verhoudings te bou op ‘’n daaglikse basis, is en bly een van die mees effektiewe metodes van evangelisasie. Ek deel graag met julle ‘n gepaste uittreksel uit Joseph Stowell se boek, Shepherding the Church into the 21st century. Bl. 40 en 45

    “There are three distinct functions of the church. All we do is measured by them. Evangelism... Go therefor and make disciples of all nations; Identification... Baptizing them in the name of the Father and the Son and the Holy Spirit; and Discipleship... Teaching them to observe all that I commanded you.... 
   
We cannot forget that the fundamental mission of Jesus Christ was to “seek an to save that which was lost.” There was only one compelling interest in the heart of Jesus Christ, and that was to fulfil His Father’s pleasure by reclaiming a lost humans race, hopelessly and helplessly unable to rescue itself. Christ’s singular passion was people, all kinds of people, and their need to know Christ. He took His Redemptive message to the worst kind of people – tax collectors and sinners (Luk. 15:1-2). He crossed racial, political, and gender boundaries to seek to rescue the Samaritan woman at the well (John 4). And, though His strongest words of reproof were reserved for the religious system of His day, He nevertheless had a heart for people of the system as individuals, such as Nicodemus the Pharisee (John 3). The people on which he focused His seeking passion were rich young rulers, blind beggars, prostitutes, and white collar thieves like Zaccheus. 

We should not ignore the fact that at the close of His ministry, Jesus Christ said, “As the Father has sent Me, I also send you” ... not only to our towns and our cities, but to “all nations”. Christ reconfirmed this after His resurrection and before His ascension, commissioning us to be Spirit-empowered witnesses for Him both in Jerusalem and Judea and Samaria, and unto the uttermost parts of the earth. 

How then do we promote the Gospel in a world that cannot and does not want to hear what we have to say? It’s interesting to note a variety of responses that seem to be prevalent in the church today; from the white-knucled protests and taunts from the sidelines against well-placed and powerful opponents to the cause of Christ, to those who withdraw, faces lifted to the sky, looking for Christ’s soon return; those who are erecting polling booths hoping to somehow shift this culture toward sanctification through political gain; those who have their ratchet sets out and are dismantling the Gospel to remove any offense and to recast it in terms of a “let me make you feel beter” theology; those who have decided to leave their distinctives behind and dabble in the drift... all of which, at best, are less than effective responses and, at worst, compromise the very Gospel we hop to proclaim.

There is a biblical way.

In fact, we must remember how well the Gospel thrived in a culture far worse than ours, where Christians were Christians were more severely marginalised than we are. Theirs too was a highly relativistic and pluralistic environment. The New Testament strategy in this context is simply that we are to be committed to living out the principles of righteousness in such a way that the results of righteous living – our good works – become such a compelling evidence of the reality of our faith that those in a world whose unrighteousness brings disintegration and despair will notice the dramatic contrast and in time come to inquire what it is that has made such a dramatic difference between us and them. This biblical strategy brought ultimate victory over the Roman Empire as succeeding generations practised it with and unintimidated tenacity even in the face of great peril. Both Christ and the Apostle Peter articulated this perspective. As we noted in chapter 1, Christ outlined the strategy when He said, “You are the light of the world. A city set on a hill cannot be hidden. Nor do men light a lamp, and put it under the peckmeasure, but on the lampstand; and it gives light to all who are in the house. Let your light shine before men in such a way that they may see your good works, and glorify your Father who is in heaven” (Matt. 5:14-16)  

Note that the key element of our effectiveness is not so much what we say, but what they see in our lives. When they are no longer willing or able to hear what we have to say, you can count on it that they will still be watching how we live.

Realizing that they had been castigated as the evil elements of society, not unlike our society today, Peter wrote to a persecuted and maligned church that they should, “Keep your behaviour excellent among the Gentiles, so that in the thing in which they slander you as evildoers, they may on account of your good deeds, as they observe them, glorify God in the day of visitation” (1 Peter 2:12). I take the “day of visitation” in this text to mean the visitation of God’s judgement on sinful practices thought the debilitation consequences of their self-styled lifestyles. 

What God is calling us to and what drove the early church was a commitment to create, through their unflinching submission to the lordship of Christ and His righteousness , compelling stories that the world could not ignore. God seeks to create lives so well lived that the effects of relativism and all the slanderous rancour and rumours thrown against us melt and dissipate in the light of what is clearly observed in our lives.

This strategy is far different than the more immediate impact of a five-day crusade or an evangelistic rally on a given night. More and more our culture will be leery of these kinds of Gospel formats, and môre and môre wê will be called back to the strategy of the New Testament church, to live lives so well-lived that the culture can no longer ignore the truth claims of our belief system. The strategy takes time. It requires perseverance in righteousness, and the patience to wait for God to bring His outcomes in His time.”

Toepassing: Soos ‘n ou leraar eendag gesê het, dit is tyd dat ons ons eie huise sal sien as sendingstasies eerder as rusoorde; om mense daarheen te nooi vir bemoediging en vertroosting eerder as om dit te gebruik vir vermaak; om vriende en familie te wys hoe Christenskap in die praktyk lyk eerder as om dit in privaatheid uit te leef. Sien mense jou Christenskap raak, of is jy ‘n “007” Christen?