Hoe om gelowiges wat anders as ons is te hanteer?

Die verskille wat daar tussen mense bestaan, is so normaal soos wat kan kom. Dit kan ouers wees wat verskil met hulle volwasse kinders, familielede wat verskil met ander familielede, werksgenote wat verskil, en vele meer. Die versoeking kom as ons so van mekaar verskil dat ons hulle wil etiketteer, afskryf en anders behandel omdat hulle ander as ons is. Hulle wil gewoontes beoefen wat vreemd is vir ons en wil nie met ons saamstem daaroor nie. Hoe kan ons steeds as medegelowiges saamstem en saamwerk? In Romeine hoofstuk 14 bied Paulus 'n Bybelse antwoord.  

Eerstens, die Konteks (Romeine 14:1-8)

Dit is duidelik dat daar twee groepe mense in Christelike geloofsgemeenskappe beweeg. Volgens Rom. 14:3 is dit "die wat eet" (die wat sterk in geloof is) en "die wat nie eet nie" (die wat swak in geloof is). Hulle wat eet verwys na die gebruik om van die vleis wat aan die afgode geoffer is en nou in die slaghuis verkoop word te koop en eet. Seker mense het ‘n groot probleem gehad met ander wat dit doen. Paulus wys ons daarop dat hulle wat 'n problem het met sekere gebruike en gewoontes nog moet groei in hulle geloof om die vryheid wat ons in Christus het te besef. Die wat sekere dinge vermy is in der waarheid die swakkeres in die geloof en nie andersom nie. In die uitleef van ons godsdiens en kultuur kan ons soms so gekant wees teen sekere dinge dat ons sonder 'n Bybelse mandaat dit wil insluit in die tien dat daar geen eenheid is nie. Enige iemand wat dit dan durf doen, word dan as swak, onvolwasse gelowiges of dalk nog as ongered bestempel.

Daar is volgens Paulus twee tipes reaksies in die Christelike geloofsgemeenskap wat verskille tussen medegelowiges aanbetref. Christene, hetsy swak of sterk in die geloof, sal mekaar verag en veroordeel sonder om die ware feite uit te vind. Ek onthou baie duidelik hoe ek tot die besef gekom het dat alle Kersfees vieringe, wat die opstel van kersbome insluit, van die duiwel is. In daardie groep het ek gou geleer hoe mense mekaar veroordeel en verag oor so iets soos 'n kersboom. Gedurende hierdie tyd het die mense wat so voel meer tyd spandeer om ander te veroordeel dat hulle die geleentheid om te praat oor die koms van Jesus, wat eintlik die fokus moes wees, total verontagsaam het.

Daar is ook vier verskillende areas van die lewe wat hier uitgelig word as 'n deel van die verskillende dinge waaroor Christene mekaar veroordeel en waarin ons anders kan wees as ander. Die eerste is eetgewoontes en die tweede is huislike gewoontes, die derde is kalendergewoontes (die viering van spesiale dae soos bv. die Sabat of ander feestdae) en die laaste is leefstylgewoontes. Dit is rondom hierdie vier dinge wat die Bybel sê dat die meeste van ons verskille gesentreerd is en waaroor mense mekaar dophou en wil veroordeel.

Daar is vier beginsels wat ons uit God se voorbeeld kan leer om ons te help met mense wat verskillende dink en doen as ons:

Die eerste beginsel: Neem hom of haar aan (3b), want God het hulle aangeneem en hou hulle staande (4b) ten spyte van ons ergste vrese. Die eerste ding wat jy met doen as jy te doen hulle kry met mense wat ander is en doen as jy, is om hulle te sien soos God sien. Dit geld ook vir die ongelowige mense in ons lewens. Ons moet hulle sien soos God hulle sien. Johannes 3:16 beskryf God se gesindheid teenoor hulle: “Want so lief het God die wêreld gehad...” As hulle gelowiges is, dan moet ons hulle sien as medegelowiges in die Here Jesus en deel van die liggaam van Christus (Ef. 2:14-16).

Die tweede beginsel: Wees liewer self oortuig in jou eie gemoed (5b), want ons almal moet voor die regterstoel van Christus verskyn (10c) vir dit wat ons gedoen het. Alhoewel Christene oor die algemeen teenoor mekaar aanspreeklik is vir dit wat hulle doen, moet hulle egter besef dat hulle aan God rekenskap gaan gee. Die tweede dinge wat ons dus moet doen, is om mekaar nie te veroordeel nie, maar eerder te ondersteun in die areas waarin die persoon wel met jou saamstem en dan die persoon reg te help in ‘n gees van sagmoedigheid (Gal. 6:1).

Die derde beginsel: Doen wat tot stigting dien (19), want hy wat Christus hierin dien, is aan God welgevallig en by mense geag (18). Die manier om mense te oortuig dat hulle nie die regte dinge doen nie, is nie om pertinent vir hulle te herinner aan hulle verkeerde weë nie, maar om hulle lief te hê en deur jou voorbeeld te wys dat jy dit nie goedkeur nie. As ons najaag wat tot “vrede en onderlinge stigting dien”, sal ons guns by mense vind en dan ‘n oop deur kry om met hulle te praat. Sonder gunstige toestande vir ons verhouding met ander, sal ons beswaarlik die kans kry, hetsy tydig of ontydig, om die waarheid te praat.

Die vierde beginsel: Behou ‘n goeie geloofsgewete (22), want alles wat nie uit die geloof is nie, is sonde (23). “Behou dit (jou geloofsoortuiging) vir jouself voor die aangesig van God.” Hierin is ons almal skuldig. Ons voel onseker oor ons dade en besluite en dan wil ons dit op ander afdwing of hulle probeer oortuig dat ons die regte ding doen. Hierdie tipe optrede waar ons onsself en ons idees bemark, is eintlik maar net ‘n ander vorm van twyfel. “Maar hy wat twyfel... is veroordeel.” As mense in jou lewe jou vaste geloof in God sien en nie jou eie vermoëns nie, dan sal hulle na jou begin luister.

Ter opsomming. Almal verskil van mekaar in meer as een opsig en moet leer om hierdie verskille te hanteer. As ons as Christene verskil in eet-, huislike, kalender- en leefstyl gewoontes, moet ons na mekaar kyk as aangenome kinders van God. Ons moet oortuig wees in ons eie gemoed en ons oortuiging deur ons voorbeeld wys, want ons sal vir onsself voor die regterstoel van Christus verskyn en nie vir ons kinders of vriende nie. Ons moet ander toelaat om van ons te verskil en hulle eerder opbou as afbreek. Ons hoef nie heeltemal saam te stem met hulle manier van doen nie, maar ons moet hulle nie veroordeel nie, maar eerder liefhê. Inplaas daarvan dat ons spog met ons beter tipe leefstyl, moet ons nederig wees om ander lief te hê. Dit is immers die grootste behoefte in die kerk vandag (1 Kor. 13).   

Die Littekens van Sonde

Rigters 16:21  Daarop het die Filistyne hom gegryp en sy oë uitgesteek en hom afgebring na Gasa en met koperkettings gebind; en hy moes maal in die gevangenis. 

Ons lees hier van die hartseer einde van die magtige Simson, ‘n man wat eens so magtig deur God gebruik is. Sy lewe is nie net ‘n hartseer verhaal nie, maar ‘n goeie les as waarskuwing vir elke Christen wat die versoeking om te sondig aanbetref. Soos Jak. 1:14-15 sê: Maar elkeen word versoek as hy deur sy eie begeerlikheid weggesleep en verlok word. Daarna, as die begeerlikheid ontvang het, baar dit sonde; en as die sonde tot volle ontwikkeling gekom het, bring dit die dood voort.

Ons vyand, Satan, ken ons swakhede alte goed en gebruik dit om ons te versoek. Elke Christen sal die een of ander tyd in sy of haar lewe met die versoekende persoonlikheid van “Delila” te doen kry en elke Christen sal versoek word om in die slaggat van die sonde van trots, gierigheid, kompromie of lusteloosheid te val. In Simson se geval was die gevolge van sy sonde ingrypend. [Miskien is jy tans in so ‘n situasie.]

Sonde het Simson letterlik verblind, want die Filistyne het sy oë uitgesteek. In 2 Petrus 1:5-7 word ons aangemoedig om geestelik te groei en nie lusteloos te raak nie. Petrus gee die opdrag dat ons by ons geloof moet voeg “die deug, en by die deug die kennis, en by die kennis die selfbeheersing, en by die selfbeheersing die lydsaamheid, en by die lydsaamheid die godsvrug, en by die godsvrug die broederliefde, en by die broederliefde die naasteliefde.” Daarmee saam sê Petrus in vers 9 dat “hy by wie hierdie dinge nie aanwesig is nie, is blind en kortsigtig”. [Sonde het ‘n verblindende uitwerking op ons en laat die littekens van geestelike kortsigtigheid.]

Sonde het Simson nie net verblind nie, maar ook gebind, want die Fillistyne het Simson met koperkettings in die gevangenis vasgebind. Sonde mag dalk nie fisiese koperkettings gebruik nie, maar sonde wat nie bely en laat staan word nie maak slawe van ons. Weereens bied Petrus in 2 Petrus 2:19 helderheid in hierdie opsig:  “Hulle belowe vryheid aan hulle, terwyl hulle self slawe van die verdorwenheid is; want waar ‘n mens deur oorwin is, daarvan het hy ook ‘n slaaf geword.” [Sonde het ‘n verslawende uitwerking en die littekens is neerslagtigheid.]

Sonde het Simson ook laat maal. Die uiteindelike gevolg van Simson se toegee aan versoeking was dat hy verblind en gebind deur sonde geforseer is deur die Filistyne om te “maal in die gevangenis”, ‘n toestand wat Petrus in 2 Pet. 2:20 beskryf waar “die laaste erger geword (het) as die eerste…”. [Sonde het die vermoë om ons ‘n lewe te skep wat erger is as voor die soeking.]  

Simson het later berou gehad en teruggedraai na God toe, maar die littekens van sy sonde was steeds daar. God vergewe genadiglik ons sondes en alhoewel die effek wat sonde op ons het ‘n werklikheid bly, help Hy ons ook daarin. Dit is egter baie beter om te kies om die versoeking wat sonde bring teen te staan.  

[Die volgende is ‘n vry vertaalde artikel wat oorspronklik in Engels deur Henry Morris III op The Institute For Creation Research se webwerf geplaas is - http://www.icr.org/article/7783/]

Die Skepping is Nietig en Sugtend!

Rom. 8:20-21 Want die skepping is aan die nietigheid onderworpe nie gewillig nie, maar ter wille van hom wat dit onderwerp het (21) in die hoop dat ook die skepping self vrygemaak sal word van die slawerny van die verganklikheid tot die vryheid van die heerlikheid van die kinders van God.

Hoe kan ons familie en vriende antwoord as hulle probeer sin maak van die natuurrampe, wat lyk asof dit op ‘n meer gereelde basis plaasvind? (‘n Verkorte antwoord)

Die begin van die antwoord het te doen met die Heilige Gees. Paulus het gesê dat ons as wedergebore Christene die Heilige Gees ontvang het en, dat ten spyte van ons omstandighede, die Heilige Gees in ons gees werk om ons daaraan te herinner dat ons kinders van God is. Hierdie getuienis van die Heilige Gees, wat ons herinner aan ons kindskap, het groot waarde as daar vrees in ons harte ontstaan wanneer ons lyding moet verduur (Rom. 8:15-17).  Nie net het dit groot waarde nie, maar daar is ‘ook n belofte daarby -  as ons lyding verduur, is dit ‘n bewys dat ons ook verheerlik sal word (1 Pet. 1:11; 5:1). Elke Christen wat ly, moet in daardie tyd van beproewing onthou, dat die “lyding van die teenwoordige tyd nie opweeg teen die heerlikheid wat aan ons geopenbaar sal word nie.” (Rom. 8:18)

Die feit is dat die skepping met die sondeval vervloek is en nou die gevolge van die sondeval dra (Gen. 3:17-19). Die Bybel sê dat die “skepping wag met reikhalsende verlange op die openbaar-making van die kinders van God” (Rom. 8:19; Kol. 3:4; 1 Pet. 4:13), want die “skepping is aan die nietigheid (frailty, depravity) onderworpe” (Rom. 8:20) en “sug... in barensnood... tot nou toe.” (Rom. 8:22). Hierdie versugting bring die hoop dat die skepping “vrygemaak sal word van die slawerny van die verganklikheid” (Rom 8:21).

‘n Kort antwoord op die vraag kan dus iets soos die volgende wees: Die skepping is nietig en sugtend! Die skepping, wat alle vorme van die natuur insluit (die aardkors, die see die weer- en windstelsels), is as gevolg van die sondeval aan nietigheid of verganklikheid onderworpe. Indien daar, as gevolg van hierdie nietigheid/verganklikheid van die aarde, ‘n verskuiwing in die aarde se kors plaasvind, is daar ‘n moontlikheid dat daar iewers ‘n Tsunami kan plaasvind. Dit was nie God wat die Tsunami laat plaasvind het nie, maar die verwoestende golwe is ‘n gevolg van die swakheid in die weerstand wat die tektoniese plate van die aardkors teen die verskuiwing moes bied. As daar ‘n tifoon ontstaan, is dit die natuurlike swakheid van die weerstelsel om die opwaartse styging van warm lug uit die oseaan en afwaartse daling van koue lug te reguleer. Wanneer hierdie opwaartse en afwaartse beweging meer intens raak, dan sal winde al hoe sterker en sterkter word, totdat dit naderhand ‘n onbeheerbare weerstelsel vorm en groot verwoesting saai. Dit is presies wat in die Filippyne gebeur het – ‘n onbeheersde weerstelsel wat as gevolg van die nietigheid van die skepping gevorm het. Ons weet dat God nie Tsunamis en Tifone veroorsaak nie, want die skepping wat Hy geskape het, was baie “goed” (Gen. 1:4,10,12,18,21,25; 2:9). Die oorspronklike skepping was dus sonder nietigheid en verganklikheid, maar as gevolg van die sondeval, is die skepping onder die druk van verganklikheid. Die skepping is dus nietig en sugtend en sal ons elke nou en dan daaraan herinner!

Dit klink na ‘n baie depressiewe storie! Nie werklik nie, want as jy vêrder in Romeine 8 lees dan is daar hoop. Die Bybel sê dat ons “gered is in hoop”, want ons “wag... daarop met volharding.” (Rom 8:24,25). Ons hoop is nie in ‘n foutlose skepping nie, maar ‘’n volmaakte Verlosser. Op hierdie manier - deur te wag – “kom ook die Gees ons swakhede te hulp.” (Rom. 8:26).  Om dus te wag vir Jesus se koms, wat ‘n nuwe hemele en nuwe aarde sal maak, kan ons hoop hê en vertroos word, want die afwagting na die koms van Jesus en die instelling van ‘n nuwe bedeling is ons hoop (Tit. 2:12-13).           

Laat julle harte nie ontsteld word nie!

Daar is soveel dinge vandag wat ons harte kan ontstel en ons letterlik die skrik op die lyf kan jaag! Tog is die Here Jesus en sy Apostels se boodskap in die Nuwe Testament: “Laat julle harte nie ontsteld word nie...”. Die dissipels het gehoor dat Jesus sou weggaan en hulle alleen agterlaat. Hoe gaan ons sonder sy leiding klaarkom? Jesus sê: “Laat julle hart nie ontsteld word nie; glo in God, glo ook in My... Ek gaan om vir julle plek te berei. En ... kom... weer en sal julle na My toe neem ...sal julle ‘n ander Trooster gee... Vrede laat Ek vir julle na” (1 Kor. 14:1-5,17,18,27,28). Die kerk in Thessalonika was bekommerd en verontrus oor die verdrukking wat oor die kerk gekom het. Het die groot verdrukking al aangebreek? Paulus sê: “ons het Timótheüs, ...gestuur om julle te ...bemoedig in julle geloof, sodat niemand verontrus mag word onder hierdie verdrukkinge nie... julle weet self dat ons hiervoor bestemd is... God het ons nie bestem tot toorn nie, maar om die saligheid te verkry deur onse Here Jesus Christus.” (1 Thess. 3:2-4; 4:13; 5:9)

Die kerk in Thessalonika het verskrik en amper kranksinnig geraak oor die valse leraars wat hulle verwar het. Wat gaan aan? Paulus sê: “Maar ons vra julle... om nie gou julle verstand te verloor of verskrik te word nie...  Laat niemand julle op enige manier mislei nie... Want die verborgenheid van die ongeregtigheid is al aan die werk” (2 Thess. 2:1-7). Sekere spotters het leedvermakerig begin vrae wanneer die wegraping nou eintlik eendag gaan plaasvind. Sal dit ooit gebeur? Petrus sê: “aan die einde van die dae spotters sal kom ...en sê: Waar is die belofte van sy wederkoms? ... moedswillig vergeet hulle ... Die Here vertraag nie die belofte soos sommige dit vertraging ag nie, maar Hy is lankmoedig... dat almal tot bekering moet kom.” (2 Pet. 3:3-9) 

Die jong Timotheus het swak, bevrees en verlate gevoel onder die gewig van die druk van die bediening. Paulus bemoedig hom: “God het ons nie ‘n gees van vreesagtigheid gegee nie, maar van krag en liefde en selfbeheersing.” (2 Tim. 1:7). Sekere individue het bedroef geraak oor die tugtiging van die Here in hulle lewens. Die Here sê: “Nou lyk elke tugtiging of dit op die oomblik nie ‘n saak van blydskap is nie, maar van droefheid; later lewer dit egter ‘n vredevolle vrug van geregtigheid vir die wat daardeur geoefen is.” (Heb. 12:9-11)

Paulus het ernstig gebid het oor die “doring in sy vlees”. Vat dit weg Here! Die Here sê: “My genade is vir jou genoeg, want my krag word in swakheid volbring... Daarom het ek behae in swakhede... om Christus wil. Want as ek swak is, dan is ek sterk.” (2 Kor. 12:9-10) 

Voel jy verlate sonder geestelike leierskap, bekommerd en verontrus oor al die slegte nuus, verskrik oor valse leer in die kerk, skrikkerig om ‘n bediening te hê, ontnugter deur die spotters van die Woord, bedroef en mismoedig as gevolg van tugtiging en swak as gevolg van liggaamlike lyding, dan is daar hoop vir jou! Glo in God, jou ewige Trooster, want jou lewe is bestem vir saligheid. Al kreun die wêreld en die liggaam onder die gewig van sonde, God is lankmoedig en laat ten spyte van swakheid, die vrug van geregtigheid voortkom.  Hy sal jou swakheid in Sy krag gebruik!  

Hoe kan ons die wil van God leer ken as daar geen direkte Skriftuurlike leiding is nie?

Vertrou op die HERE met jou hele hart en steun nie op jou eie insig nie.  Ken Hom in al jou weë, dan sal Hy jou paaie gelykmaak.  Wees nie wys in jou eie oë nie; vrees die HERE, en wyk af van die kwaad;  dit sal genesing wees vir jou liggaam en verkwikking vir jou gebeente. (Spreuke 3:5-8)

‘n Belangrike sleutel tot die kennis van die wil van God is in Johannes 7:17 opgeteken: “As iemand gewillig is om sy wil te doen, sal hy aangaande die leer weet of dit uit God is, en of Ek uit Myself spreek.” Die beste manier om God se wil te leer ken, is met ander woorde, om eerstens met gewilligheid en toewyding in sy algemene wil vir ons lewens te wandel en dan sal ons kan “leer” of dit wat ons wil doen “uit God is” of nie.  

As jy wil weet of jy werklik gewillig is om die wil van God na te volg, moet jy natuurlik bepaal of jy tans besig is om Sy wil, wat reeds deur Sy Woord aan ons bekend is, na te volg. Daarvoor het jy eerstens kennis van God se Woord nodig. Vrae soos: Is ek werklik gered? Dra ek die vrug van die Gees? Is daar enige sonde, wat tussen my en God staan? Is ek daagliks in die Woord van God besig? Daarbenewens het jy geloof nodig om God se wil te vertrou, en gehoorsaamheid om dit uit te voer, veral as dit met die algemene wil van God vir jou lewe te doen het.  “U woord is ‘n lamp vir my voet en ‘n lig vir my pad.” (Ps. 119:105) Is jy tans besig om in Sy wil te wandel?

Nadat jy bevestig het dat jy wel besig is om in die wil van die Here te wandel, dan alleen kan jy Hom met ‘n geruste hart (1 John 5:14-15) in gebed nader oor ‘n spesifieke saak waarvoor daar geen duidelike Bybelse lering is nie (sien Jakobus 1:5-6). God sal wel jou gebed beantwoord, hoewel dit heel moontlik nie so gou sal wees soos jy dit wil hê nie. In Lukas 18:1 sê Jesus, dat “‘n mens gedurig moet bid en nie moedeloos (moet) word nie”. Dit mag dalk nie volgens ons persoonlike voorkeure of voorliefdes geskied nie, maar dit sal altyd “ten goede meewerk”. Hoor net wat Paulus in Romeine 8:26-28 verklaar: “En net so kom ook die Gees ons swakhede te hulp, want ons weet nie reg wat ons moet bid nie, maar die Gees self tree vir ons... omdat Hy ooreenkomstig die wil van God vir die heiliges intree.  En ons weet dat vir hulle wat God liefhet, alles ten goede meewerk, vir hulle wat na sy voorneme geroep is.”

God sal ons, wat Sy wil vir ons aanbetref, op twee maniere lei waar daar nie spesifieke Skriftuurlike leiding is. Enersyds sal Hy ons in Sy voorsienigheid van ons omstandighede lei en andersyds, sal hy ons deur die innerlike oortuiging van die Heilige Gees lei. Hy gebruik Skrif beginsels wat ons uit die lesse van vorige ervarings geleer het. Hierdie twee aspekte moet egter ooreenstem. Wanneer al hierdie dinge in plek is, moet ons ons beste doen om God se wil na te volg, met volle vertroue dat die Here wel sal intree om koersaanpassings te maak as ons verkeerd verstaan het. Dit is God se wil dat ons Sy wil sal ken, want Hy sal “ons paaie gelykmaak.”    

Onordelikheid en Goddelike Orde

Dit is vir ons almal duidelik dat die tye waarin ons leef as onseker en wisselvallig beskryf kan word. Die woord van die Here beskryf hierdie dae in 2 Tim. 3:1 as  “swaar tye”.  Die gesindheid van hier tyd word ook beskryf: “mense sal liefhebbers van hulleself wees... ongehoorsaam... ondankbaar”. Hulle sal “meer liefhebbers van genot as liefhebbers van God” wees.

Waar kom hierdie wanorde vandaan? Vroeër het Paulus gesê: “Laat die woord van Christus ryklik in julle woon in alle wysheid.” Daar is ‘n sterk verband tussen die verwerping, ontkenning en onaktiwiteit van die Woord van God in mense se harte vandag en die sosiale wanorde en wanhoop wat heers.

Die goeie nuus is dat die Here ‘n uitverkore groep mense geroep het om anders te wees, om die letterlike Woord van God in hulle harte te laat heers! Mense wat ten spyte van hierdie gees van wanorde, kies om God se orde te volg. Manne wat hulle vroue liefhet (Kol. 3:19) en vroue wat hulle onderdanig aan hulle mans (Kol. 3:18). Werknemers  wat hulle “here na die vlees... nie met oëdiens soos mensebehaers nie, maar in eenvoudigheid van hart” in alles gehoorsaam is (Kol. 4:22). Mense wat kies om wat hulle ook al doen “van harte te doen soos vir die Here en nie vir mense nie...” (Kol. 4:23). Mense wat “reg en billikheid” betoon aan mense wat onder hulle aangestel is. Waarom kan ons anders wees? ‘n Bietjie later sê Paulus, “Omdat (ons) weet  dat (ons) ‘n Here in die hemel het” (Kol. 4:1b), “...dien ons die Here Christus” (Kol. 3:24b).

Dit is hierdie tipe woord gerigte orde wat die voorloper is vir die Messiaanse orde van die Vrederyk en ‘n toonbeeld is van die lewe van Christus. Mag ons voortgaan om so ‘n gemeente te wees!   

Die Kuns van Bybelse Kommunikasie - Deel 2

Ek het oor die laaste tyd bewus geword van die feit dat ons kommunikasie onder druk is. As gevolg van die druk van tyd om alles gedoen te kry en die hoë stresvlakke, is ons kommunikasie besig om daaronder te ly. Ons kry nie tyd om met mekaar te praat nie. Hiermee dus ‘n paar gedagtes uit die notas van pastoor Timothy Keller oor die onderwerp van kommunikasie.

1.       Luister Mooi. Wees ‘n gretige luisteraar. Moenie antwoord voordat die ander persoon klaar gepraat het nie. (Spr. 18:13; Jak. 1:19)

2.       Dink Eers. Moenie haastig wees om iets te sê nie, dink eers mooi oor wat jy wil sê. Praat in verstaanbare taal. (Spr. 15:23,28; 29:20; Jak. 1:19)

3.       Reik Uit. Probeer om nie stilstuipe of afsydigheid te gebruik om ander persone te ignoreer of frustreer nie. Verduidelik waarom jy stil of skugter is en nie wil of kan kommunikeer nie (Spr. 10:19; 15:28; 16:21,23; 18:2; 20:15; Kol. 4:6).

4.       Maak Reg. As daar konflik was, maak eers in liefde reg voordat jy die dag afsluit met ‘n nagrus. Probeer om nie te oordryf as jy moeg of gefrustreerd raak nie. (Ef. 4:15,25; Kol. 3:8; Matt. 6:34)

5.       Vermy Argumente. Probeer om argumentering te vermy. Dit is heel moontlik om te verskil van iemand sonder om te argumenteer. (Spr. 17:14; 20:3; Rom. 13:13; Ef. 4:31)

6.       Temper jou Reaksie. Gebruik ‘n sagte woord as jy wil reageer en nie onbeheerste woede nie (Spr. 14:29; 15:1; 25:15; 29:11; Ef. 4:26,31)

7.       Bely Jou Sonde. As jy verkeerd is, erken dit en vra dadelik vir vergifnis. Bepaal daar en dan hoe jy kan verander (Spr. 12:15; 16:2; 20:6; 21:2; Matt. 5:23-25; Luk. 17:3; Jak. 5:16).

8.       Vermy Kritiek. Moenie die blaam op ander plaas of hulle kritiseer nie. Soek woorde wat opbou en bemoedig (Rom. 14:13; Gal. 6:1; 1 Thess. 5:11)

9.       Word Jy Gekritiseer? Moenie in dieselfde gees reageer nie, maar tree op in die teenoorgestelde gesindheid (Rom. 12:17,21; 1 Pet. 2:23; 3:9)

10.    Probeer Verstaan. Probeer hard om die ander se punt te verstaan en maak voorsiening vir verskillende sienswyses. Wees meer besorg oor die ander persoon se belange as jou eie (Ef. 4:2; Fil. 2:4; 3:15,16)

 

In liefde en baie gebed vir julle...